Een van de leukste facetten van mijn beroep is, dat ik verschillende soorten fotografie uitvoer. Naast dat ik gezinnen, bruiloften, newborn, ondernemers op de foto zet, ben ik ook onderdeel van een team schoolfotografen.

Er wordt vaak met positieve jaloezie naar mij gekeken als fotograaf. Opmerkingen als “Jij hebt echt een leuk beroep” en “Wat lijkt mij dit een feest om te mogen doen”, krijg ik vaak te horen.

En ja, dat is ook echt zo! Maar ik neem je ook graag mee in al het werk wat je niet ziet. Voor ons als fotograaf blijft het niet alleen maar bij het maken van de foto’s op de dag zelf. Dat is eigenlijk maar ongeveer de helft van wat wij doen.

Het begint al met het contact met scholen, afstemmen van alle afspraken en maken van keuzes. Welke achtergrond willen we dit jaar, het vinden van de juiste locatie voor de groepsfoto, het maken van een planning en de administratie die erbij komt kijken. Belangrijk is ook dat we de privacy bespreekbaar maken en goed vastleggen.

En dan mogen we gaan fotograferen, maar niet voordat we de auto hebben volgeladen met al onze spullen. Soms vraag ik me wel eens af of het allemaal past: hier lijkt wel elke keer meer bij te komen. Het fijne is dat ik dit de dag van te voren al doe, dat scheelt in de ochtend met opstaan. Want om op tijd op school te komen, zitten we vaak al voor 7.00 uur in de auto. De wekker gaat dan ook vroeg.  Een kus op de wang van mijn slapende kids, bakkie thee met ontbijt en hup de auto in.

Aangekomen op locatie kan het opbouwen beginnen. Ondertussen ben ik daar aardig geroutineerd in, heb ik mijn handigheidjes ontdekt. Zoeken naar stopcontacten op locatie, testfoto’s maken, afstemmen met de hulpouders en dan kan het fotograferen beginnen.

En ik had het volgens mij al gezegd, maar jemig wat is dat leuk. Elk kind, puur en oprecht, vast leggen in zijn/haar eigen kracht. Het ene moment gaat het bijna vanzelf en voor sommige kinderen is er meer aandacht en tijd nodig. Dat is er dan ook omdat ik weet dat de extra tijd een enorm verschil in resultaat kan geven en ik dat graag doe.

Oh ja, ondertussen maak ik de groepsfoto’s. Allemaal naar buiten en per klas op de gekozen locatie samen. Dat is soms een wat grotere uitdaging en mijn harde stem is dan een uitkomst. Zo lukt het dan toch elke keer weer om alle ogen naar mij te laten kijken!

Einde van de dag staat altijd in het teken van de broertjes en zusjes foto’s. Sommige kinderen die de portret foto’s spannend vinden, bloeien helemaal op met hun broer of zus erbij. Dan neem ik het moment om toch ook nog even de portret foto opnieuw te maken…..alles voor het beste resultaat.

Laatste check om te kijken of we alles en iedereen hebben gehad. En natuurlijk nog de leerkrachten op de foto! Als iedereen is geweest, even een paar minuutjes bijkomen en dan gaat het opruimen beginnen. En elke keer verbaas ik me weer over de hoeveelheid spullen die ik mee heb!

School gedag zeggen en op weg naar huis. En na een kop thee  duik ik snel achter de computer om mijn foto’s over te zetten van de kaartjes naar de computer. En dan begint het grote selecteren: uit de duizenden foto’s de leukste kiezen. Zo lastig. Een klein verschil in houding zorgt al voor een mega verschil in resultaat.

Selectie is klaar en door met bewerken. Elke kind, per foto, gaat ‘door mijn handen’. Elke foto krijgt dat extra wat het nodig heeft om tot het resultaat van een echte “sgoolfoto” te komen.

’s Avonds moe maar voldaan op de bank, maar niet voordat ik de achtergrondrol heb verwisseld voor de school van de volgende dag. Want met net zoveel plezier en enthousiasme gaat mijn wekker dan weer vroeg.

• 

• 

•